Shala...MRSKVM...Part 5

अजून एका मैत्रिणी चा उल्लेख केल्या शिवाय राहवत नाही. ती म्हणजे गौप्रगो .. जशी पबाकू आणि पदकू तशाच दोन गौप्रगो होत्या शाळेमध्ये. एक अ तुकडीतली आणि एक आपली छोटीशी गोरी गोरी दोन पेडाच्या वेण्या घालणारी गौरी प्रदीप (कि प्रकाश ?) गोखले. अतिशय बडबडी आणि चेहेऱ्यावर खूप तिळाचे जाळं होते तिच्या.. एक आठवण म्हणजे ती , राजश्री ह्या नरोत्तम भुवन पंचवटी जवळ राहत आणि मी गौरी कडे एकदा भोंडल्याला गेले होते. नंतर आठवी ला बहुतेक तिची तुकडी बदलली. 
अशीच अजून एक मुलगी प्रीती दिवटे आठवी ला आपल्या वर्गामध्ये आली. शांत सावळी उंच , सरळ नाकाची प्रीती सुरवातीला कोणाशी जास्त बोलत नसे. हळू हळू स्थिर झाली. 
आठवी ला हिंदी- संस्कृत, १५० मार्क्स चे गणित (बीजगणित - ७५ मार्क्स आणि भूमिती - ७५ मार्क्स ), science -१५० मार्क्स पैकी जीवशास्त्र, भौतिकशात्र आणि रसायन शास्त्र , ४० मार्क्स प्रत्येकी आणि ३० मार्क्स चे प्रॅक्टिकल , त्याची प्रयोगशाळा असे नवीन नवीन विषय वाढले. साधारण आठवी मध्ये बऱ्याचश्या मुलींनी क्लास लावले. बऱ्याच जणांनी वाड -ओसवाल तर मी घराच्या बाजूलाच , देवधर वाड्या मध्ये गुप्ते क्लास लावला.काही cult लोकांनी बापट बाईंकडे लावला. दुपारची शाळा १२. २० ला भरत असे. त्यामुळे क्लास सकाळी असे. वर्गा मधील खूप मुली गुप्ते क्लासला  येत  होत्या.पाणी पिण्याच्या, झोका खेळायच्या बहाण्याने त्या आमच्या वाड्यामध्ये पण सतत येत असत. क्लास मध्ये co-ed सिस्टम होती, त्यामुळे एकमेकांना चिडवणे हा क्लास चा अविभाज्य भाग होता..
क्लास मध्ये, गुप्ते सर - इंग्रजी शिकवत, गोरे गोरे,हिरव्या डोळयांचे मिश्किल गुप्ते सर,आमच्याकडून I am / We are/, you are/you are , he,she,it- is/they are, असा भूतकाळ वर्तमान काळ आणि भविष्यकालामध्ये म्हणून घेत असत. त्यांनी इंग्रजी चा पाया नक्कीच भक्कम झाला आणि पुढे जाऊन मराठी माध्यमाचा न्यूनगंड कधीच आला नाही.  LLTT (looking to London, talking to Tokyo) पाटील सर(त्यांना पेठे ची मुलं Don म्हणत) गणित शिकवत. आणि जामदार सर शास्त्र. इथूनच पुढे मला गणित हा विषय मनापासून आवडू लागला त्यातली भूमिती तर फारच favourate  ... वकील नाही तर इंजिनीरिंग करू शकू असा वाटायला लागले. आणि एकूण च अभ्यासाची गोडी वाढली. आणि त्याचा परिणाम असा कि आठवी, नववी आणि दहावी मी ब तुकडी मध्ये सतत पहिली आले. वर्गामध्ये स्पर्धा पण होतीच.. मी, नलू, माधुरी, काश्मीरा, दिपाली,गौरी,तृप्ती कित्ते आणि गणिताला तृप्ती घैसास (नववी नंतर) अशी साधारण कॉम्पिटिशन असत असे.    
आठवी पासून स्काऊट गाईड विषय आला कार्यानुभव विषय जाऊन..  नवीन गणवेश पण होता गाईड चा त्याची दोरी आणि तिच्या वेगवेगळ्या गाठी , शिट्टी, टोपी काय न काय ... मग सगळ्यांनी सगळं आणल्यावर गाईड च्या ऑफिस मध्ये जाऊन एक शपथ ग्रहण विधी झाला होता. राजपाठक  बाई ह्या सगळ्यामध्ये आघाडी सांभाळून असत. त्यांना मदतीला पौर्णिमा आठवले बाई असत. 
एकदा कधीतरी व्यायाम च्या वर्गात आपली सीट-अप्स ची परीक्षा झाली होती, ड्राइंग हॉल ला आठवतय का कुणाला? मला आठवतंय माझ्या बरोबर पांडे, मेधाविनी वगैरे होत्या. 

क्रमश:



Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Bosch Dishwasher Review and Buying guide

Image
This blog is just my review about product usage. I am not getting paid for writing this review. These are my own observations. In developing country like India, where labour availability is not an issue like developed countries, service industry is at blossom. Every household has minimum of one house maid (Kamwali bai) to take care of Sweeping, mopping floor (Zadu Pocha) and cleaning utensils (Bartan Manjana). Olden days there used to be one more work i.e. washing clothes (Kapada). Thanks to the Industrial revolution and development, manual work has been reduced to a big extends and now Washing Machines may be fully automatic or semi automatic has reduced the load of household labour. But automating the utensils cleaning work was somehow a neglected area and less focused one till last few years. But thanks to the conversion from Developing to Developed country and Make In India vision 2020, development in automation of Utensils washing area to suit Indian cooking is taking place a
Read more

शाळा पुराण

 शाळा पुराण... अथपासून इतिपर्यंत   मागच्या आठवड्यात, लेकीच्या शाळेत निरोप समारंभ होता. आणि त्याची लगबग तर किती.. काळी ट्रेण्डी साडी (ती काकूबाई जरीसरी ची नाही हा) ब्लॉउज, केशरचना आणि काय काय..तीन वर्षांची गोंडस चिमुरडी ते दहावी कित्ती मोठा काळ शाळेत व्यतीत झाला.. तिचा आणि त्या अनुषंगानी आमचाही.. तेरा वर्ष एकाच शाळेत तिच्या बरोबरचे अनेक सवंगडी एकमेकांबरोबर शिकत भांडत मस्ती करत मोठी होत आता एकदम साड्यामध्ये मुली आणि टाय ब्लेझर मधली एकदम मोठी झालेली मुलं आयुष्याच्या एका मुख्य टप्प्यावर उभे आहेत. का कोण जाणे मन अगदी हळवं झालं आणि अगदी स्वैरपणे भूतकाळात चक्कर मारून आलं. कित्ती कित्ती त्या आठवणी..  ह्या अश्या नर्सरी ते दहावी प्रवासाची सुरुवात तर फार फार मजेशीर आहे बरका...  तर २०१० चा नोव्हेंबर डिसेंबर महिना.. सगळीकडे शाळेच्या ऍडमिशनचे फॉर्म मिळण्याची लगबग.. काही शाळेत तर पहाटे पहाटे ४ - ४. ३० वाजल्यापासून कुडकुडणाऱ्या थंडीत (पूर्वीच पुणे राहिला नाही हो आता 😜)लाईन मध्ये उभे राहून फॉर्म मिळण्याचे ते दिवस.. तेव्हा इंटरनॅशनल स्कूल्स CBSE / ICSE ची कोथरूड मध्ये तरी चलती नसलेले दिवस. घराजवळच्या ४
Read more

माझी आजी ..

Image
 माझी आजी ..  निर्मला ताई मराठे आज आज्जीला (निर्मला ताई मराठे) ना जाऊन एक वर्ष पूर्ण झालं...ती गेली तेव्हा ८८ वर्षांची होती. अतिशय करारी सुशिक्षित आणि स्पष्टव्यक्ती..त्या काळात एकटी राहून गोव्यामध्ये नोकरी केलेली. जगायची खूप खूप आवड.. हत्ती मोर,आणि त्याच्या कलाकुसरीने भरलेल्या, paint kelelya,कशीदाच्या भार्री सुती किंवा सिल्क च्या साड्या.. अतिशय आवडीचे. चालायचा कंटाळा आणि TV बघण्याची आणि फोनवर बोलण्याची फार हौस. वाढदिवसाला तर सकाळी दिवसच तिच्या फोननी सुरु व्हायचा.  पण तिची जगायची इच्छा संपली आहे असा साधारण ऑक्टोबर 2020 मध्ये च जाणवायला लागलं होतं...जानेवारी 2021 च्या hospitalization नंतर ते प्रकर्षाने जाणवत होतं... तिची खाण्या वरची इच्छा कमी होत चालली होती...sugar अचानक कमी होत होती...पण तीचा जीवना कडे बघायचा सकारात्मक दृष्टिकोण वाखाणण्याजोगा होता... शेवटच्या दोन महिन्यांत अगदी सगळेच भेटून गेले होते तिला दीर, जावा, मुलमुली, भाचरी, नातवंडं, पन्तवंड सर्व सर्वजण ...रक्ताच्या नात्या सारखीच नाती जपली होती तिने...अगदी आजोबा गेल्यावरही... मला COEP मध्ये ऍडमिशन मिळाल्यावर (१९९८) आजोबांची खूप इच
Read more